Er werd er op mijn deur geklopt. Op 30 augustus. Om drie uur. Een van mijn technische leerkrachten nam ontslag met onmiddellijke ingang en wilde enkel nog terugkomen als gastleraar (in het zelfstandig statuut). Zijn voorwaarden: elk uur zou worden gefactureerd, vanaf het vertrek van en tot aankomst thuis. Hoorde erbij: een laptop van de school, want we hebben een beveiligd netwerk. En — ik zakte door de grond — een eigen parkeerplaats dichter bij de werkplaats…
Eerlijk? Ik ben nu twaalf jaar directeur en heb al veel meegemaakt, maar nu moest ik toch gaan zitten.
“Maar Willy*, wat vraag je nu van me?”, stamelde ik.
Tja, het mag. Er is natuurlijk concurrentie met de privé, zeker voor bepaalde vakken. Maar dit!? Nu worden leerkrachten dus ook beconcurreerd door de commerciëlere versie van… zichzelf. De financiële verleiding haalt bij sommigen duidelijk de bovenhand. Ook al vraag je je af of je als zelfstandige dan enkel voordelen kent.
De school als klant (is zeker geen koning).
Als ik te veel discussieer over de extra eisen, gaat mijn personeelslid misschien shoppen. Ik lijk niet zozeer directeur meer, maar klant. En laten we eerlijk zijn, als klant ben je nergens nog koning. Het wordt vanaf nu (afhankelijk van het vak) stevig onderhandelen.
Ja, ik weet heus wel dat ik kies voor de korte termijn, want wie weet wat onze school nog wacht. Gaan er nog leerkrachten volgen? Wat doet dit met de verstandhouding tussen collega’s? Wat als een andere school meer biedt?
Ik koos hier voor de leerlingen en hun ouders. Laat dit wel duidelijk wezen: Willy geeft al jaren goed les. Maar we hebben voor dit vak geen enkele andere kandidaat of sollicitatiebrief. En dat voelen we hier en nu.
Spaghettiavonden om lessen te kopen
Ik begrijp dat de minister op zoek gaat naar snelle oplossingen. Het klonk mooi: we lokken idealisten uit de privé naar de klas om zo de leraarskamer bij te vullen.
Hiermee gaan we toch echt een fundament van onze onderwijskwaliteit ondermijnen: de continuïteit van onze lessen. Wat als de strijd echt losbarst? Ik moet straks ouders misschien uitleggen dat hun kind na de herfstvakantie geen les meer krijgt, omdat de leerkracht een mooier aanbod kreeg. Ik maak me echt zorgen. Zal een zelfstandige wel akkoord gaan met een contract van een heel schooljaar? Gaat een klas die een grotere uitdaging vormt nog kans maken? Moeten we extra boekhouders aannemen i.p.v. leerkrachten Boekhouding?
Deze uitbreiding van het systeem van gastleerkrachten lijkt nu al in ons gezicht te ontploffen. Waarop kan ik nog besparen? Verwarming in de winter? De vervanging van mijn versleten schoolbel?
Ik zie het gezicht van mijn team al voor me, als ik aankondig dat we extra spaghetti avonden gaan organiseren om de fratsen van enkele collega’s-gastleraar te betalen.
Waarschijnlijk is het lijflied van de Vlaamse Regering “We zijn goed bezig… ook al zeggen ze van niet”.
* de (echte) naam van deze directeur en van de betrokken leerkracht worden niet gepubliceerd
|
Nancy Libert algemeen secretaris Wil je de auteur contacteren? Stuur haar dan een e-mail. |