Paniekvoetbal en een gebrek aan inspraak zullen het lerarentekort enkel nog vergroten!

Het GO! en Katholiek Onderwijs Vlaanderen willen  ‘een 21ste-eeuws personeelsbeleid, meer flexibiliteit en het afschaffen van de prestatienoemers.’.  Ze willen bovendien dat dit via nooddecreten — en dus zonder overleg met de vakorganisaties — gebeurt.  

Nog meer onzekerheid en onduidelijkheid voor het personeel duwt mensen over de rand

Beide onderwijsverstrekkers willen dat je niet langer aan één school benoemd wordt en dat de prestatienoemer (20, 21 of 22) verdwijnt. Ga je daarmee  het personeel overeind houden? Door de laatste houvast van het personeel weg te nemen wordt het beroep zeker niet aantrekkelijker.

Iedereen wéét dat leerkrachten meer dan het dubbele van hun contacturen presteren. Volgende vraag is dan relevanter: hoe kunnen we de opdracht van leerkrachten van 43 klokuren naar 36 klokuren brengen? Gaat dat lukken via een jaaropdracht? Wij denken van niet, of mag een leraar in de toekomst aangeven dat in de maand april zijn jaarlijkse klokuren zijn gepresteerd? De heisa rond de prestatienoemers is m.a.w. niet relevant in de discussie over het lerarentekort.

20 jaar anciënniteit meenemen? Prima want de verloning is absoluut belangrijk. Maar die verloning is niet enkel voor de zij-instromers een stimulans om te komen of – belangrijker – ook daadwerkelijk te blijven. 

Wij denken graag constructief mee en formuleren nog enkele vragen die er écht toe doen:

1. Waarom kiest een 18-jarige niet voor de lerarenopleiding? 
2. Waarom stopt diegene die gekozen heeft voor het lerarenberoep, tijdens de opleiding? 
3. Waarom stapt 30 procent van de beginnende leerkrachten de eerste 5 jaar uit de job? 
4. Waarom zit 20 procent van het personeel thuis met een burn-out, depressie of een andere psychosociale aandoening ?

De antwoorden op die vragen moeten aan de grondslag liggen voor het uitschrijven van een visie en een plan op lange termijn voor het aanpakken van het lerarentekort

De onderwijsverstrekkers mogen ook in eigen boezem kijken naar wat ze zelf (al jaren hadden) kunnen doen.

In geen enkel decreet staat geschreven dat startende leerkrachten de moeilijkste klassen moeten krijgen. Geen regelgeving legt op dat je leerkrachten een zeer versnipperde opdracht moet geven. De effectieve taakinvulling van beginnende leerkrachten wordt door de onderwijsverstrekkers en hun directeurs bepaald en door niemand anders. Wat hebben de onderwijsverstrekkers op dit vlak gerealiseerd?  Bitter weinig, als je het ons vraagt.

Planlast en werkdruk moet je op school- en bestuursniveau aanpakken. De hoeveelheid werkgroepen in scholen, de afvinklijsten en de absurde administratieve rompslomp die moeten tegemoet komen aan de gigantische verantwoordingsdrang, worden niet opgelegd vanuit de Vlaamse Regering. Wat hebben de onderwijsverstrekkers op dit vlak gepresteerd?  Bitter weinig, als je het ons vraagt.

Het lerarentekort is geen virus

Nooddecreten dienen om onverwachte, onvoorziene en plotselinge gebeurtenissen het hoofd te bieden zoals bij de coronacrisis.

Voor ACOD Onderwijs is het lerarentekort geen virus dat je plotseling met een nooddecreet moet oplossen.

Inspraak van het personeel om tot een gedragen oplossing te komen is geen overbodige luxe.
Heel wat getalenteerde collega’s zouden blijven als er net wat méér inspraak zou komen en wat meer rekening gehouden wordt met hun inbreng.

Mensen hebben een mening en bij ons krijgen ze een stem.
Wij gingen een jaar geleden al met de input aan de slag en kwamen met een 9-puntenplan dat je hier vindt.

Nancy Libert, algemeen secretaris Wil je de auteur contacteren? Stuur haar dan een e-mail .